شعر زیر را در۷ سالگی گفتم.خودم که می خونمش فقط می خندم!:
طاووس طاووس
همون طاووس پیر
که می خواد بمیره
طاووس خسته و گشنه
که تو دل قفس زندگی می کنه
من طاووسم طاووس
دختر کوچکی به من گفت:
پرها تو به من نمی دی
بیچاره دختر نمی دونست
طاووس که خسته باشه
تو قفس زنده باشه
پر نداره همیشه دعا می کنم تا بمیرم
فقط همین...
به طاووس پیرم
بسمه تعالی
سلام و عرض خسته نباشید خدمت عموم بینندگان
با معذرت خواهی و شرمندگی فراوان به علت شروع فصل امتحانات (تقریبا منع بعض از افراد)از نوشتن مطالب جدید معزوریم.اما تا حد توان (یعنی یواشکی)پاسخ کامنت های شما را خواهیم داد.
با تشکر وآرزوی خوشبختی برای هموطنان و همشهریان(پارتی کلفت)عزیز و گرامی
مدیریت بلاگ نخلستان سعدی
یک روز یک بچه ۴ یا ۵ ساله به اتاق خوابم اومد و ازم پرسید:
آسمونش کجاست؟!!
بسمه تعالی
با سلام خدمت عموم بینندگان وبلاگ نخلستان سعدی
به یک موضوع خوب و زیبا برای نوشتن متن یا یک داستان (کاملا) جدید نیازمندیم.زیرا این کار از عهده مدریت بلاگ (به علت مشغله های فکری اجتماعی فرهنگی آموزشی پرورشی هنری اقتصادی و سیاسی) بر نمی آید.از بینندگان محترم تقاضا می شود نظر خود را در رابطه با این مسئله بگویند.حتما رسیدگی خواهد شد.
با تشکر و سپاس فراوان مدریت وبلاگ نخلستان سعدی
نهنگ