دردم از یار است و درمان نیز هست

 حکایتی برای بحث عوض کردن

   سر کلاس کنکور(یعنی همین امروز.سیستمم درست شده سعی می کنم به موقع پست بزنم!.در ضمن من کلاس کنکور میرم!) نشسته بودیم. درس تکواژ و واژه بود. 

آقای معلم که با وجود بومی نبودنش خیلی از بندری و زبان بندری سرشته داره و معمولا یه تیکه هایی هم می پرونه برای مثال گفت: 

-مثلا بندری ها که می گن دخترو! 

-من گفتم آقای فلانی(فلانی یعنی نمی خوام اسمشو بگم!ولی ما که اهل این حرفا نیستیم!آقای شکروی.البته تبلیغ نشه!) بندریا که نمیگن دخترو.میگن دختکه! معمولا شیرازیا و کرمونیا میگن دخترو! 

-گفت من می دونم!ولی آقای موسی زاده میگه:...(این نقطه چین ها یعنی دو بیت شعر خوند که من یادم نیست)...دخترو! 

-بله... 

پی نوشت (طولانی و مهم و مهم و مهم و مهم):1-در چند روز گذشته بسیار غصه خوردم البته دیگران هم من رو خیلی یاری دادند که بیشتر غصه بخورم اما بادمجون بندر کیفیتش از بادمجون بم بهتره و آفت نداره!2-انگشت من هم جوهری شد!البته نه به خاطر حماسه حظور به خاطر شرکت در کنکور آزمایشی پزشکی!3-مشکل من اینه که بعد از خستگی فرصتی برای استراحت ندارم!4-آیا کسی اینجا هست که دلش برای من تنگ شه؟آخه ممکنه من هم بمیرم! 

راستی اینو یادم رفت:این بلاگ اسکای خیلی چیز خوبیه! 

                              معمولا همه رو با هم دوست میکنه!